VAKSTUDIE ILLUSTRATIE(KW3)

Het meest spannende van het modeltekenen vond ik, om dezelfde model meerdere keren te tekenen op hetzelfde tekenvel op zo'n manier geordend dat het logisch en kloppend lijkt. Het spelen met licht en donker is essentieel in een tekening en je bent niet per se afhankelijk van de letterlijke waarneming, je eigen inbreng kan soms veel belangrijker zijn. Ik heb vóór deze lessen er nooit zo bewust bij stil gestaan dat het model slechts een hulpmiddel is voor het tekenen in plaats van een streven om neer te zetten op het papier.

Een interessante afweging bij illustratie is in hoeverre moet ik het verhaal op mijn manier interpreteren. Het is een delicate afweging die gemaakt moeten worden in verband met de leesbaarheid van het beeld. Tegelijkertijd wil je ook een soort autonomie behouden en je anders opstellen dan de gemiddelde illustrator. Volgend kwartaal is het zaak wat letterlijker te worden voor de leesbaarheid.
Mr. en Mrs. Pugh zitten zo vast en kibbelen er zo op los, dat ze in mijn ogen heel oud moesten. Ik maakte de beelden steeds sferischer, tot hun ruimte een moeras werd en op dat punt maakte ik van hun, starre oude platanen. Hun huid wordt een grijze verweerde bast en ze zien er nog gevaarlijker uit dan ze als mensen kunnen zijn. Er ontstond een sprookjes atmosfeer waardoor het verhaal wel weer charmanter van karakter kan zijn.
Voorschetsen zal ik wat eenvoudiger en meer leesbaar moeten doen in het vervolg en meer in kaders getekend om al in een vroeg stadium met de eindcompositie bezig te zijn en met licht-donker verhouding in het beeld en ik zal ze systematischer op mijn papier moeten tekenen voor een duidelijke overzicht voor mezelf en anderen.

BEELD & CONCEPT(KW3)

Bij deze opdracht heb ik geleerd dat ik onderzoek het leukste vind van het proces, in de archieven duiken, boeken lezen, locaties bezoeken, contacten leggen met mensen, tekenen en foto's ter plaatse maken. Ik ben met name ook meer de literatuur gaan lezen.

Het meisjeshuis is een bekend huis voor mij ik fiets er regelmatig langs. Om de geschiedenis van het huis op deze manier te leren is het leukst van alle manieren. Ik probeerde zoveel mogelijk (persoonlijke informatie) te vinden over de weesmeisjes maar daar is juist een gebrek aan. Schoolrapporten, is datgene wat voorhanden is, wat ze aten is ook nog wel bijgehouden. Maar hoe ze het verblijf in het huis ervaarden, hoe het hun daarna verging is gewoonweg niet aanwezig. Over slechts een paar meisjes is wat persoonlijks over hun leven te vinden.
Geldkwesties zoals investeringen van het huis is genoeg over te vinden.
De meisjes hebben dus vanuit mijn standpunt een ondergeschikte rol ten opzichte van het huis en de regenten, er hangt een mysterieuze sfeer om hun geschiedenis. Ter plaatse tekenend in het huis, ervaarde ik een atmosfeer die ik kon gebruiken voor mijn concept. Het trappenhuis is een mooie locatie voor mijn doel. Je hoort geluiden vanuit het hele huis die je niet ziet, er glijd van alles langs die slechts kort zichtbaar zijn. De meisjes geef ik slechts als schaduw weer omdat ze zo minimaal in de geschiedenis zijn bewaard.
Het gevoelsmatige heeft een grote rol gespeeld in dit project bij het ontstaan van het concept dat na het benoemen verder uitgebeeld kon worden. Het doel eenmaal gesteld, kon ik doelgerichter experimenteren in beeld.